Er zijn een hoop ontwikkelingen die plaats vinden in de wereld op het gebied van kunst en cultuur die in Nederland nauwelijks merkbaar zijn. De ontwikkelingen van een kunstvorm die hier praktisch onzichtbaar zijn, zijn de ontwikkelingen in fotografie. Ieder beeld dat je ziet is altijd politiek gekleurd, gender gekleurd. Dit is een gevoelig onderwerp en er is in Nederland weinig actueels van te zien. Er is een ongelofelijk debat geweest over de status van etnische diversiteit in de fotografie. Zwarte, Amerikaanse intellectuelen vonden dat hun eigen geschiedenis dienstbaar werd gemaakt aan de Amerikaanse moderne kunst. Het verhaal van de beeldende kunst is een verhaal van alle continenten, maar dit is lang niet zo gepresenteerd. Ieder kunstwerk heeft altijd een context, een politieke context of een gender context. Het heeft altijd een bepaalde maatschappelijke of politieke status.

In de Nederlandse Westerse kunstgeschiedenis is het altijd gebruikelijk om zwarte mannen af te beelden. De zwarte man was vaak symbolisch, bijvoorbeeld Casper van de drie koningen, dit had verder niks te maken met etnische achtergrond. Op een gegeven moment worden dit in de niet-Westerse kunst steeds vaker personen.

Er is in de Westerse schilderkunst altijd aandacht geweest voor de Westerse man, maar nauwelijks voor andere etniciteit. Zo is er een enorme ontwikkeling te zien in de Afrikaanse fotografie, fotografen reageren op elkaar. Dit is internationaal erg bekend maar in Nederland slecht te zien. Voorbeelden hiervan zijn: Gustav van Eze, Viviane Sassen, Pieter Hugo, Zanele Muholu, Seydou Keita e.v.a.

Bron: suzekunstencultuur.worldpress.com – januari 2014