NVTC Expertmeeting ‘Culturele Diversiteit en Governance’ in samenwerking met ATANA en Munish Ramlal

02 juni 2014

Gezien het toenemende aandeel niet-westerse culturen in de bevolking kunnen culturele instelling, met het oog op de toekomst, niet anders dan investeren in nieuwe kanalen, nieuw publiek en nieuwe partners. Culturele instelling moeten zich blijven verhouden tot haar stakeholders, de samenleving van nu. Een cultureel diverse bestuurssamenstelling lijkt een logische stap, maar is zeker niet vanzelfsprekend. Om bestuurlijke diversiteit en specifiek culturele diversiteit te stimuleren is de Code Culturele Diversiteit ontwikkeld. De Code Culturele Diversiteit vormt een praktisch instrument voor leden van besturen, raden van toezicht, directies en medewerkers van publieksgefinancierde culturele instellingen. De Code biedt concrete handreikingen om culturele diversiteit structureel in de instelling te verankeren ten aanzien van het programma, publiek, personeel & bestuur en partners.

Tijdens deze expertmeeting in september 2015 gaan ervaringsdeskundige Munish Ramlal en Richtje Sybesma van binoq atana dieper in op de rol van de toezichthouder en de meerwaarde van Culturele Diversiteit aan de top. Daarbij worden er een aantal vragen en dilemma’s besproken die zowel toezichthouder als directies tegenkomen:

  • Wat houdt de Code Culturele Diversiteit precies in?
  • Wat is het belang van deze Code en wordt deze gehandhaafd?
  • Hoe kun je diversiteit vanuit je rol als toezichthouder stimuleren?
  • In hoeverre is het van belang op diversiteit zoals leeftijd, (etnische) achtergrond, geslacht, politieke kleur, beroep en opleiding te werven en te selecteren?
  • Door wie wordt het bestuur / raad van toezicht geselecteerd (en geëvalueerd)?
  • Hoe divers zijn besturen en raden van toezicht samengesteld in de praktijk?

Organisatie: NVTC in samenwerking met ATANA

Munish Ramlal is gepromoveerd in de rechtssociologie aan de Erasmus Universiteit, waar hij ook werkzaam was als manager internationale relaties. Sinds 2012 is hij beleidsadviseur bij de Nationale Ombudsman. Van 2009 tot 2011 was hij bestuurder bij Sarnami Instituut Nederland. Sinds 2010 is hij voorzitter van het Indian Film Festival The Hague en recentelijk trad hij toe tot het bestuur van Van Leth Productions en de Raad van Toezicht van het Dans- en Muziekcentrum Den Haag.
Richtje Sybesma is directeur van binoq atana. Sinds 2009 staat zij aan het roer van het bureau dat vooral bekend is van ATANA: het programma voor bestuurlijke diversiteit in de culturele en maatschappelijke sector. Met ATANA is een databank opgebouwd van ruim 650 cultureel diverse professionals die gematcht worden in adviesraden, besturen en raden van toezicht. Op dit moment zet binoq atana zich in opdracht van OCW in voor het promoten van de Code Culturele Diversiteit.

[templatera id=”771″]

De code

Een groot deel van de kunstsector lijkt in verhouding te staan met een bepaald deel van de samenleving. Het publiek, de kijkers en de kopers zijn voornamelijk autochtone blanke Hollanders. De partners en het personeel waarmee wordt gewerkt zijn weinig heterogeen qua culturele achtergrond. De aanvragen bij de culturele fondsen, komen zelden van cultureel diverse organisaties.

De Code biedt een kapstok om integraal op het terrein van het Personeel, Publiek, Programma en Partners diversiteitsbeleid te ontwikkelen. De instellingen zijn zelf verantwoordelijkheid om de Code al dan niet toe te passen. In de praktijk gebeurt het nog relatief weinig. Door de bezuinigingen en de herschikking van de afgelopen, stond dit instrument niet meer bij iedereen op het netvlies. OCW heeft de Federatie Cultuur dit jaar gevraagd de Code weer in het vizier van de sector te brengen. In samenwerking met binoq atana is een traject ontwikkeld dat de komende jaren zal worden uitgerold.

Om een brug te slaan naar het cultureel diverse deel van de samenleving, heeft de sector in 2011 de Code Culturele Diversiteit (CCD) gelanceerd. De Nederlandse bevolking bestaat immers voor ruim 1,9 miljoen uit mensen van niet-westerse afkomst. In de grote steden liggen die percentages beduidend hoger (rond de 35%) en bovendien zijn de derde generatie migranten niet in deze percentages meegenomen. Maar dit is een relatief grote en ook jonge bevolkingsgroep waarvan ongeveer 80 procent jonger is dan 15 jaar.  Een groep waar zeker rekening mee moet worden gehouden.

print